“Antes eran tempos máis duros, máis malos, pero éranche bonitos. Estaban as aldeas cheas de xente.”

Xan de Vilar

Juan Sánchez Rodríguez

Vilar, 1942

Nado en Vilar, é coñecido como 'Xan de Vilar'. Tras máis de setenta anos nunha pequena aldea do Courel, Xan viviu moitos momentos de soidade absoluta. É o único habitante que permanece todo o ano na aldea, un home polifacético que mantén viva a localidade de Vilar. Tan só seis meses na Coruña facendo un curso de artillería separárono da súa aldea natal.

Carpinteiro, ferreiro, poeta e autodidacta na música: toca varios instrumentos e o corno celta. Mantense ocupado coidando a aldea, aprovisionándose de leña, facendo rosetas para as portas polo San Xoán, atendendo os visitantes e conservando a ermida de San Roque, que como el di “está alí xunto ao castro e mantense remota coma sempre”, aínda que estivo ameazada polo lume e o abandono.

Xan ten o seu propio museo etnográfico, idea que xurdiu para mostrar todas as ferramentas que gardaba no garaxe: unha selección de aparellos e utensilios que desaparecen do día a día.

"Aquí, no ano 54, eramos 76 persoas, eu recordo 11 casas abertas. Despois foron pechándose as casas: uns que morrían de vellos e outros que tiveron que marchar para a cidade polos fillos."